Współczesną filozofię widzę jako wędrowanie po dusznych równinach nad którymi królują wielkie góry gdzie powietrze jest ostre i czyste. Współczesnych filozofów widzę jako mieszkańców dolin z pogardą patrzących na szczęśliwych górali pijących chłodną wodę prosto z górskich strumieni.
Mieszkańcy równin dzielą się na frakcji, obozy i fronty spierające się o garście pyłu podnoszone z suchej ziemi. W tych sporach giną nieprzeliczone tysiące, a zwycięscy przez chwilę zapominają że mieszkają na równinie, i przez chwilę potrafią nie spoglądać na masyw gór, wśród których słychać pełny śmiech górali widzących te spory. Cóż im pozostało? Nie chcą o ruinach zapomnieć, wielokrotnie próbowali zejść w doliny i porwać niziołków w wysokie domeny. I choć jeńcy z czasem stawali się bliscy góralom, pięknie odziani z czasem zapominali barbarzyńskie nawyki, to zawsze wracali do swych niskich rodaków, sami nie mogąc już zaznać szczęścia nigdzie
Górale zaprzestali prób ewangelizacji. zerkają tylko czasem na równiny z mieszaniną litości, strachu i pogardy. Niziołkowie są dla nich tylko jednym --- ostrzeżeniem
Czasem jednak niektórzy z nich wchodzą w góry, i ci zostają w nich na zawsze. Możliwe nawet że kiedyś każdy z osobna wejdzie do wysokich krain, lecz nigdy nie wejdą tam wszyscy razem
